تأثیر مدیریتِ استراتیژیک منابع بشری بر اجراآت شغلی با نقش میانجی اخلاقِ کار اسلامی
DOI::
https://doi.org/10.69892/jawzjanan.2024.27کلمات کلیدی:
اخلاقِ کار اسلامی, مدیریتِ استراتیژیک منابع بشری, اجراآت شغلی, کارکنان اداری پوهنتون جوزجانچکیده
مدیریتِ منابع بشری بر جذب و استخدام بهترین کارکنان و ارائه‌‌ی پاداش، مزایا، آموزش و انکشاف آن‌ها برای مؤفقیت در یک سازمان است. با این حال، مدیریتِ استراتیژیک منابع بشری، این مسؤولیت‌ها را هم‌سو با اهداف سایر بخش‌ها و اهداف کُلی سازمان، یک قدم جلوتر می‌برد. بخش‌های منابع بشری که مدیریتِ استراتیژیک را تمرین می‌کنند هم‌چنان اطمینان حاصل می‌کنند که تمام اهداف آن‌ها با مأموریت، چشم‌انداز، ارزش‌ها و اهداف سازمانی‌که آن‌ها بخشی از آن هستند، هم‌سو باشد. تحقیق حاضر به هدف بررسی تأثیر مدیریتِ استراتیژیک منابع بشری بالای اجراآت شغلی با نقش میانجی اخلاقِ کار اسلامی کارکنان پوهنتون جوزجان انجام شده است. روش تحقیق هذا توصیفی- پیمایشی و از لحاظ ماهیتِ هدف کاربُردی می‌باشد. جامعه ای مورد مطالعه‌ی این تحقیق را کارکنان اداری پوهنتون جوزجان که به تعداد 78 تن در سال 1402 می‌باشند؛ تشکیل می‌دهد. در این تحقیق با استفاده از فورمول تعیین حجم نمونه‌ی کوکران 65 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی نسبی انتخاب شد. برای اندازه‌گیری متغیرهای تحقیق از پرسش‌نامه‌های مدیریتِ استراتیژیک منابع بشری (اداور و هم‌کاران، 2006)، اجراآت شغلی (هرسی و گُلد اسمیت، 1890). و اخلاقِ کار اسلامی (یوسف، 2001) استفاده شده است. اطلاعات با استفاده از مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که مدیریتِ استراتیژیک منابع بشری بالای اجراآت شغلی کارکنان اداری پوهنتون جوزجان رابطهِ مستقیم و معنی‌داری داشته و اخلاقِ کار اسلامی به‌عنوان متغیر میانجی اثرگذار بوده است. با توجه به یافته‌های تحقیق، می‌توان نتیجه گرفت که اخلاقِ کار اسلامی بالای کارکنان اداری پوهنتون جوزجان نقش مهمی در بهبود تأثیر مدیریتِ استراتیژیک منابع بشری بر اجراآت شغلی آن‌ها دارد.
مراجع
ابراهیمی، و هم‌کاران. (1398). بازتاب خدمت‌گزاری در سازمانی مردم نهاد: تقش تعدیل‌گر اخلاقِ کار اسلامی. فصلنامه علم و مدیریت ایران، 14(53)، 39-65.
حیدری، محسن. (1400). تأثیر مدیریت استراتیژیک منابع انسانی برعملکرد شغلی با نقش میانجی اخلاقِ کار اسلامی (مورد مطالعه کارکنان آموزش و پرورش خرم آباد). پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد مدیریتِ دولتی، پوهنځی ادبیات و علوم انسانی، پوهنتون ایلام.
داوری، علی، رضازاده، آرش. (139۳). مد‌ل‌سازی معادلات ساختاری با نرم افزار PLS، تهران: انشارات جهاد دانشگاهی.
رئیسی، نوید. (1400). بررسی تأثیر مدیریت منابع انسانی برعملکرد شغلی کارکنان با میانجی‌گري رضایت شغلی. پایان‌نامه‌ی کارشناسی رشته‌ی مدیریت دولتی، پوهنتون پیام نور- واحد یزد.
عباسی، بدری. (1399). شناسایی و رتبه‌بندی معیارهای مدیریت استراتژیک منابع انسانی در دانشگاه. فصلنامه چشم‌انداز مدیریت دولتی 11(2)، 127- 147.
عطار، غزاله طاهری و هم‌کاران. (1398). تحلیل اثر اخلاق حرفه‌ای بر عمل‌کرد شغلی و اعتماد سازمانی با میانجی‌گری جَو اخلاقی. تحقیق‌نامه مدیریت تحول، 11(21)، 27-56.
هاشمی، سید اسماعیل و هم‌کاران. (1395). تحلیل مدل پیامدهای جَو اخلاقی سازمانی. فصلنامه‌ی اخلاق در فناوری، 11(3)، 49-58.
Alaraqi, A. K. (2017). Relationship between SHRM and organizational performance among Iraqi oil companies. Journal of Global Economics, 5(1), 2375-4389.
Al-Lawama, H. I., Omar, K., Saadon, M. S. I., & Aburumman, O. J. (2021). The relationship between strategic human resource management practices and organizational performance by mediating role of employee behavior in Jordanian telecommunication companies. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 12(3).
Arulrajah, A. A. (2015). Contribution of human resource management in creating and sustaining ethical climate in the organisations. Sri Lankan Journal of Human Resource Management, 5(1).
Baqi Nasr Abadi, A., & Behzad Nia, M. (2020). The Relationship Between Strategic Human Resource Management and Job Performance: The Mediating Role of Moral Atmosphere. Organizational Culture Management, 18(4), 751-774.
Busi, M., & Bititci, U. S. (2006). Collaborative performance management: present gaps and future research. International journal of productivity and performance management, 55(1), 7-25.
Hijal-Moghrabi, I., Sabharwal, M., & Berman, E. M. (2017). The importance of ethical environment to organizational performance in employment at will states. Administration & Society, 49(9), 1346-1374.
Millar, P., & Stevens, J. (2012). Management training and national sport organization managers: Examining the impact of training on individual and organizational performances. Sport Management Review, 15(3), 288-303.
Navajas-Romero, V., Ceular-Villamandos, N., Pérez-Priego, M. A., & Caridad-López del Río, L. (2022). Sustainable human resource management the mediating role between work engagement and teamwork performance. Plos one, 17(8), e0271134.
Rudzka. S. (2018). Human Resources Management in Higher Education Institutions in Poland. Management, 22(1) ,33-45.
Sabiu, M. S., Ringim, K. J., Mei, T. S., & Joarder, M. H. R. (2017). Relationship between human resource management practices, ethical climates and organizational performance, the missing link: An empirical analysis. PSU Research Review, 3(1), 50-69.
Shahzad, K., Hong, Y., Muller, A., DeSisto, M., & Rizvi, F. (2023). An Investigation of the Relationship Between Ethics-Oriented HRM Systems, Moral Attentiveness, and Deviant Workplace Behavior. Journal of Business Ethics.
Yauch, Ch. (2010). Measuring agility as a performance autcome, Journal of Manufacturing Technology Management, 22(3). 384-404.
Yousef, D. A. (2001). Islamic work ethics: A moderator between organisational commitment and job satisfaction in across-cultural context. Personnel Review, 30, 152–169.
