An Intertextualite Scrutiny & Analysis of the Mystical Concepts in poems of Sanā'ī Ghaznavi
DOI:
https://doi.org/10.69892/jawzjanan.2024.24Keywords:
Mystical Poem, Sanā'ī Ghaznavi, Intertextuality, Julia KristevaAbstract
Hakim Sanā'ī Ghaznavi is the father of Persian mystical poetry, who for the first time blended the concepts and sentiments of mysticism with folk culture and allegorical tales, creating didactic mystical compositions. He is the originator of the Qalandari style and the ecstatic Sufi manner in Persian poetry, through which he eloquently conveyed most of the Sufi teachings, drawing inspiration from the pioneers of Islamic mysticism, and influencing later generations in the reproduction of mystical thoughts. Therefore, this research aims to examine and analyze the Intertextuality relationships of mystical concepts in Sanai's poems with both predecessors and andThe late ones. It seeks to explore the reflected mystical sentiments in the poems of Sanā'ī Ghaznavi through a descriptive-analytical method based on Julia Kristeva's theory of Intertextuality. The findings of this study indicate that the mystical content of Sanā'ī's poems resonates with the thoughts and ideas of mystical figures such as Abū Ḥāmid Muḥammad Al-Ghazali, Ayn al-Quzat Hamadani, Rashid al-Din MeybodI, Ali Hujwiri, Jalāl al-Dīn Muḥammad Balkhi, Ḥāfeẓ-e Shīrāzī, and Mahmoud Shabestari in terms of Intertextuality relationships concerning concepts such as patience, gratitude, purity, prayer, adherence to religious laws, true and metaphorical love, poverty and asceticism, acquisition of knowledge, and the virtues of religious teachings.
References
آلن، گراهام. (1380). بینامتنیت. ترجمۀ پیامیزدانجو، تهران: نشر مرکز.
احمدی، بابک. (1370). ساختار و تأویل متن. جلد اول، تهران: نشر مرکز.
انصاری، قاسم. (1397). مبانی عرفان و تصوف. چاپ نهم، تهران: پیام نور.
حافظ، شمسالدین محمد. دیوان حافظ شیرازی: با شرح کامل ابیات. به کوشش ناهید فرشادمهر، تهران: گنجینه.
حسنزاده، محمدحسن و گلسا خیراندیش. (1400). «بینامتنیت در مثنویهای عطار نیشابوری با حدیقۀ سنایی». فصلنامهمتنپژوهی ادبی. 25(90)، صص 113- 134.
حسینی، محسن. (1386). «مناسبات بینامتنی معارف بهاءولد و مثنوی معنوی از منظر داستان پردازی»، فصلنامۀ پژوهشهای ادبی. 4(16)، صص 57- 92.
زرقانی، مهدی. (1381). زلف عالم سوز. تهران: نشر روزگار.
سنایی، مجدود بن آدم. (1329). حدیقه الحقیقه و طریقه الشریعه. جلد اول، تصحیح محمدتقی مدرسرضوی، تهران: کتابفروشی خاور.
سنایی، مجدود بن آدم. (1381). دیوان حکیم سنایی غزنوی. با مقدمۀ بدیعالزمان فروزانفر، تهران: نگاه.
سنایی، مجدود بن آدم. (1393). مثنوی طریقالتحقیق. قم: موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان.
شبستری، محمود. (1377). گلشن راز. به کوشش حسین الهی قمشهای، تهران: علمی و فرهنگی.
شفیعیکدکنی، محمدرضا. (1390). تازیانههای سلوک: نقد و تحلیل چند قصیده از حکیم سنایی. چاپ یازدهم، تهران: آگه.
عینالقضات همدانی، ابوالمعالی عبدالله. [بیتا]. تمهیدات. به کوشش عفیف عسیران، چاپ دوم، تهران: کتابخانۀ منوچهری.
غزالی، ابوحامدمحمد. (1380). کیمیای سعادت. به کوشش حسین خدیوجم، جلد اول و دوم، چاپ چهارم، تهران: علمی و فرهنگی.
قلیزاده، موسی و همکاران. (1401). «بررسی و تحلیل حضور بینامتنی اشعار سنایی در دیوان قائمیات براساس نظریه بینامتنیت». ماهنامۀ علمی جامعهشناسی سیاسی ایران، 5(7)، صص 1213-1229.
کاکروش، فرهاد. (1388). «تأثیر اندیشههای کلامی غزالی بر آرای سنایی». فصلنامۀ ادبیات عرفانی و اسطورهشناختی. 5(14)، صص80-96.
مستملیبخاری، ابوابراهیم اسماعیل. (1365). شرح التعرف لمذهبالتصوف. با مقدمه و تصحیح و تحشیه محمد روشن، جلد سوم، تهران: اساطیر.
مولوی، مولانا جلالالدین محمد. (1378). کلیات شمس. با تصحیحات و حواشی بدیعالزمان فروزانفر، چاپ چهارم، جلد سوم، تهران: امیرکبیر.
میبُدی، ابوالفضل رشیدالدین. (1376). کشفالاسرار. جلد سوم، به اهتمام علیاصغر حکمت، تهران: امیرکبیر.
نامورمطلق، بهمن. (1394). درآمدی بربینامتنیت: نظریهها و کاربردها. چاپ دوم، تهران: سخن.
نامورمطلق، بهمن. (1391). «بینامتنیتها». نقدنامه هنر. 1(2)، صص430-442.
هجویریغزنوی، ابوالحسن علی بن عثمان. (1374). کشفالمحجوب. به کوشش محمد حسین تسبیحی، اسلامآباد: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان.
یلمهها، احمدرضا و مسلم رجبی. (1396). «تجلی آیات الهی در اشعار سنایی براساس بینامتنیت ژرار ژنت». فصلنامه پژوهشهای ادبی- قرآنی. 5(2)، صص 37-57.